หอเอลิซาเบธ (Elizabeth Tower) หรือที่เรามักจะรู้จักกันจากชื่อระฆังของนาฬิกาที่หอแห่งนี้ว่า ‘บิ๊กเบน’ (Big Ben) หนึ่งในสัญลักษณ์แห่งมหานครลอนดอนที่เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก กลายเป็นหอนาฬิกาที่ถูกปรับปรุงขนานใหญ่ มีการปิดคลุมด้วยนั่งร้านในช่วงเวลาหนึ่ง และนี่ถือเป็นโครงการอนุรักษ์ที่ใหญ่ที่สุดและซับซ้อนที่สุดในประวัติศาสตร์ของหอนาฬิกาแห่งนี้
ข้อมูลจากเว็บไซต์รัฐสภาสหราชอาณาจักรระบุว่า หอนาฬิกาความสูง 96 เมตรแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้คนในยุควิกตอเรีย ด้วยมาตรฐานสูงสุดโดยใช้ช่างฝีมือที่ดีที่สุดและวัสดุที่ดีที่สุด แต่ก็เช่นเดียวกับอาคารอื่นๆ ที่มีอายุใกล้เคียงกัน หอแห่งนี้ประสบปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไข เช่น หินที่แตกหัก เหล็กที่ขึ้นสนิม หลังคารั่ว หรือแม้กระทั่งตัวนาฬิกาที่มีอายุมาก
กระบวนการบูรณะที่เกิดขึ้นนั้นมีทั้งการซ่อมแซมและตกแต่งภายใน การปรับปรุงมาตรฐานด้านอนามัย ความปลอดภัย และระบบป้องกันอัคคีภัย การปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงานเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และการเข้าถึงการบำรุงรักษาและบริการฉุกเฉินที่ดียิ่งขึ้นโดยการติดตั้งลิฟต์ โดยยังคงอนุรักษ์องค์ประกอบสำคัญที่ออกแบบโดย ชาร์ลส์ แบร์รี และ ออกัสตัส เวลบี พูจิน ซึ่งรวมถึงงานแกะสลักหิน หน้าปัดนาฬิกา และยอดแหลมสีทอง โดยใช้เงินลงทุนกว่า 79.7 ล้านปอนด์
รัฐสภาสหราชอาณาจักรระบุว่า หอนาฬิกาบิ๊กเบนนั้นไม่เพียงแต่เป็นสัญลักษณ์ของสหราชอาณาจักรเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของประชาธิปไตยด้วย และนับจากครั้งแรกที่ระฆังของบิ๊กเบนลั่นออกมา ก็นับเป็นระยะเวลายาวนานกว่า 160 ปีแล้ว แม้จะมีผลกระทบที่เกิดขึ้นบนตัวอาคารจากการระเบิดในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เช่นเดียวกับผลกระทบจากสภาพอากาศและมลภาวะก็ตาม
โครงการอนุรักษ์หอนาฬิกาแห่งนี้ใกล้ดำเนินการเสร็จสิ้นแล้ว โดยเมื่อการบูรณะเสร็จสิ้นลงในฤดูร้อนและมีการเคลียร์พื้นที่เป็นที่เรียบร้อย รัฐสภาสหราชอาณาจักรจะกลับมาเป็นเจ้าของอาคารอีกครั้ง และเริ่มเตรียมพื้นที่ภายในอาคารเพื่อใช้งานในอนาคต โดยจะส่งต่อไปยังทีมที่ส่งมอบประสบการณ์แก่ผู้มาเยือน จากนั้นขั้นตอนการเตรียมการนิทรรศการและเส้นทางทัวร์คาดว่าจะแล้วเสร็จในฤดูหนาว และบรรดาผู้มาเยือนน่าจะได้กลับเข้าไปชมหอนาฬิกาแห่งนี้ได้อย่างเต็มรูปแบบอีกครั้ง
